Getuigenissen

Ik was alleen thuis en kon het niet meer aan. Ik had in het ziekenhuis gelegen en er werd gesproken van een opname in kortverblijf. Ik kwam terecht in WZC Sint-Lenaartshof en verbleef er een tijdje in kortverblijf. Na een tijdje werd er gezegd dat ik nog te goed was om in een rusthuis te verblijven en stelden ze me een serviceflat voor.

Hier worden wel wat activiteiten gedaan en je zit niet alleen. We hebben hier een groepjes bewoners waarmee we regelmatig samenkomen. Ze zorgen hier goed voor mij! De eerste dag dat ik hier was brachten ze mijn eten. Toen ik aan het eten was, kwam er een boot voorbij. Ik zat met een glaasje fruitsap in mijn hand en het voelde alsof ik op hotel was. Ik krijg hier ‘s morgens ’s middags en ’s avonds eten. Vaak zitten we met enkele bewoners gezamenlijk te eten.

“Ik kon niet meer alleen thuis blijven. Ik ben hartpatiënt en kan niet alles meer zelf. Ik was van Schoten.

Mijn dochter is hier eerst geweest en erna zijn we samen op de opendeurdag komen kijken. Toen hebben we besloten dat ik hier naartoe zou komen. De eerste weken mocht ik de meubels van hier gebruiken, zodat ik genoeg tijd had om mijn eigen meubels hier te krijgen. Tot nu toe heb ik nog altijd geen spijt gehad van de verhuis naar hier. Het is hier gezellig, fris en gezond. We zitten hier aan de vaart. Zelf heb ik altijd gevaren op een schip en nu heb ik hier zo een mooi zicht op de vaart.

Ik zie alle dagen schepen voorbij komen, dat zie ik graag. Het eten hier is ook erg lekker, vooral de warme maaltijden ’s middags. Ik krijg altijd eten op de kamer. Als mijn familie op bezoek komt, kan ik ook voor hen eten bestellen van de keuken. Dat vind ik erg aangenaam. Op donderdagavond krijgen we bij onze boterhammenmaaltijd altijd iets speciaals. Vorige week was dat spaghetti, dat was echt superlekker! Een paar keer per jaar doen ze ook een eetfestijn, waarop we onze familie kunnen uitnodigen. Bijvoorbeeld met Kerst of Pasen. Ik vind dat leuk dat zoiets georganiseerd wordt, zodat mijn familie ook eens kan komen eten met een feestdag.

Ze komen hier ook poetsen, het is fijn dat ik het zelf niet moet regelen. De verpleging is ook van het woonzorgcentrum, daar kan ik ook niet van klagen. Ik heb niet veel nodig, ik kan mij  nog zelf aankleden en wassen. 1 keer per week helpen ze mij wel om te douchen. Dat vind ik heel fijn. Ik ga ook wekelijks breien in de breiclub. Nu ben ik een sjaal aan het breien. De collega’s die erbij zijn, zijn heel aangenaam het is altijd heel gezellig.

De vrijwilligers die hier komen zijn ook super. Als zij er niet waren, zou het moeilijk zijn voor mij om naar het woonzorgcentrum te gaan voor activiteiten, aangezien mijn  rolstoel moet geduwd worden. Als ik iets moet hebben van de winkel, gaan zijn het voor mij halen. Ook ga ik wekelijks mee turnen en een verjaardagsfeest of dansfeest doe ik ook altijd graag mee. De filmnamiddagen vind ik ook fijn om aan mee te doen. Soms doen we ook een activiteit apart met de mensen van de appartementen. Zo hebben we vorige week een High Tea gedaan, dat was erg gezellig.  Ik vind het hier gezellig en goed. Ik ben gelukkig hier. Het personeel is vriendelijk en behulpzaam. De helpster hier is bijzonder; ze is aangenaam en vlot en ziet alles. Je hoeft er niks tegen zeggen, ze doet alles zelf.”

Omdat we met 2 wouden samenblijven en in Schoten was geen plaats. In coronatijden werden er vaak geen opnames gedaan en hier mochten we metten binnen.

Jos: “We hebben hier geen zorgen meer, we worden goed verzorgd. Het eten staat klaar, de kamer wordt gepoetst,… We voelen ons hier alsof we op hotel zijn. Ik was de laatste jaren ook vaak ziek en thuis lukt het niet altijd om meteen een dokter te laten langskomen. Hier worden we steeds meteen geholpen.”

Mariette: “ Jos heeft altijd gezorgd voor mij (zit met een halfzijdige verlamming in een rolstoel), maar nadat hij geopereerd was, ging dit niet meer. We zitten hier goed en genieten van elk moment samen.